Jak zadbać o swoje jelita?

Prawidłowe funkcjonowanie jelit ma bardzo duży wpływ na nasze zdrowie. Biegunki, wzdęcia, zaparcia, słaba odporność mogą oznaczać, że nasze jelita nie funkcjonują prawidłowo. Żyjące w naszych jelitach bakterie odpowiadają za naszą odporność, dlatego osoby nie dbające o dobre funkcjonowanie jelit częściej są podatne na złapanie infekcji lub wirusów.

Pij dużo płynów

Odpowiednia ilość płynu w naszym organizmie poprawia perystaltykę jelit, to znaczy, że masa kałowa usuwana jest szybciej gdy jesteśmy dobrze nawodnieni. Gdy brakuje wody, nasz organizm zatrzymuje resztki w jelitach aby bronić się przed odwodnieniem - w takim wypadku powstają zaparcia. W naszych jelitach znajdują się również toksyny, gdy są one regularnie wydalane nie mają one wpływu na nasze zdrowie, dlatego warto pamiętać o dobrym nawodnieniu.

Jedz zdrowo

Posiłki warto jeść powoli, małymi kęsami oraz w niedużych porcjach.W naszej codziennej diecie warto pamiętać o błonniku. Jest on zawarty w owocach, warzywach, otrębach pszennych. Błonnik przyśpiesza perystaltykę jelit, zmniejsza uczucie głodu. Produkty bogate w błonnik są łatwiej trawione i krócej zostają w jelitach, regulują rytm naszych wypróżnień oraz zapobiegają zaparciom. Warto również ograniczyć spożycie produktów przetworzonych, zabijają one nasze "dobre" bakterie w jelicie i prowadzą do zaparć czy też biegunek.

Unikaj stresu i pamiętaj o aktywności fizycznej

Przewód pokarmowy jest ściśle związany z naszym mózgiem. Wzdłuż niego przebiega nerw błędny, który sięga do mózgu. U wielu osób stres objawia się w postaci biegunek lub zaparć. Przewlekłe napięcie nerwowe może przyczynić się do rozwoju nieswoistych chorób zapalnych.
regularne ćwiczenia wspomogą stymulację ruchu okrężnicy co również będzie miało wpływ na poprawę naszego rytmu wypróżnień.

Unikaj antybiotyków

Częste zażywanie antybiotyków prowadzi do spustoszenia w naszych jelitach. Antybiotyki zabijają poprzez swoje działanie naszą naturalną florę bakteryjną.  W konsekwencji nasz organizm nie jest w stanie trawić pokarmów, dochodzi do nieswoistych zapaleń lub infekcji. W stanach zaawansowanych "zatruć" jelit antybiotykami może dojść do reakcji autoagresywnych - nasz organizm będzie zabijał naszą dobrą mikroflorę. Dlatego warto do każdej antybiotykoterapii zażywać probiotyki, które pomogą w utrzymaniu naszej mikroflory jelitowej.

Alkohol i papierosy

Alkohol oraz nikotyna zawarta w papierosach podrażnia nasze jelita oraz powoduje nasilenie procesów zapalnych i nowotworowych.

Zespół Gilberta - hiperbilirubinemia

Zespół Gilberta jest niegroźna chorobą uwarunkowaną genetyczne. Choroba ta polega na zwiększeniu stężenia bilirubiny we krwi. Bilirubiny to żółty barwnik powstający w procesie rozkładu hemoglobiny, która jest uwalniana z rozpadłych krwinek czerwonych. Przyczyną zespołu Gilberta jest mutacja genu, który warunkuje przemiany bilirubiny. Zespół Gilberta jest dość często występującą chorobą. Szacuje się, że choruje na nią ok. 4-10% populacja. U 30% osób z stwierdzonym zespołem Gilberta nie występują żadne objawy. Okresowo może występować łagodna żółtaczka związana z wzrostem stężenia bilirubiny.  U osoby zdrowej bilirubina jest przekształcana oraz wydalana z organizmem na bieżąco.

Zespół Gilberta jest łagodnym, niegroźnym zaburzeniem, dlatego nie wymaga on specjalistycznego leczenia. Bardzo rzadko pacjentowi podawane są leki zmniejszające stan bilirubiny. Ogólne postępowanie polega na unikaniu czynników które wywołują wzrost bilirubiny.

Zwiększone stężenie bilirubiny może wystąpić u osób chorych:

• podczas gorączki
• podczas głodu
• po tłustych posiłkach
• po alkoholu
• po niektórych lekach
• w czasie silnego stresu
• przy zbyt małej ilości snu

 

 Możliwe objawy

• zmęczenie 
• złe samopoczucie
• ból brzucha
• problemy z koncentracją
• brak aptetytu
• wymioty
• żółtaczka

Objawy i ich nasilenie zależy od pacjenta, zazwyczaj występują one sporadycznie i okresowo.Badania kliniczne nie wykazują powiększenia wątroby lub śledziony. Próby czynnościowe wątroby również powinny być jak u zdrowego człowieka. Osoby z zespołem Gilberta muszą zdawać sobie sprawę, że okresowe zwyżki stężenia bilirubiny są możliwe mimo unikania czynników zwiększających jej stężenie. Dieta osoby z zespołem Gilberta powinna być bogata w warzywa i owoce, posiłki należy przyjmować regularnie oraz pić odpowiednią ilość płynów.

Cukrzyca typu I i typu II

Cukrzyca to przewlekła choroba wynikająca z zaburzenia wydzielania lub działania insuliny przez trzustkę. Insulina odpowiada za regulowanie poziomu cukru we krwi. Z roku na rok liczba osób dotknięta tą chorobą wzrasta. W Polsce liczbę chorych szacuję się na około 2 miliony. Cukrzycy nie można wyleczyć, jedynie ograniczyć destrukcyjne działanie na nasz organizm. Podstawowym badaniem w diagnozowaniu cukrzycy jest pomiar cukru we krwi - diagnozuję się w oparciu o przekraczającą normę cukru we krwi na czczo lub teście obciążenia glukozą. Nieleczona cukrzyca może nieść za sobą szereg powikłań.
Choroba ta występuje w dwóch głównych typach - Cukrzyca typu I i typu II.

Objawy cukrzycy:

• częstomocz
• ciągłe uczucie pragnienia
• zmęczenie
• apatia
• senność
• napady głodu
• podwójne widzenie
• sucha skóra
• drażliwość 
• powolne gojenie ran 
  

 

Hipoglikemia i hiperglikemia  

Hipoglikemia - zbyt niski poziom cukru we krwi. Mówimy o niej gdy poziom glukozy w osoczu spada poniżej 70 miligramów na decylitr. Do niedocukrzenia może też dojść przez spożycie zbyt dużej ilości alkoholu lub po intensywnym wysiłku fizycznym. Może doprowadzić do napadu drgawek, śpiączki, a w najgorszym razie do zgonu.
Objawy hipoglikemii: 

• silny głód
• niepokój
• osłabienie
• zlewne poty
• drżenie mięśni
• stany lękowe
• rozszerzenie źrenic
• zaburzenia oddychania
  
  

Hiperglikemia - zbyt wysoki poziom cukru we krwi. O stanach hiperglikemicznych możemy mówić przy przekroczeniu glukozy we krwi powyżej 120 miligramów na decylitr. Im poziom cukru jest wyższy tym objawy towarzyszące są bardziej nasilone. Długotrwała hiperglikemia może skutkować przewlekłe biegunki lub zaparcia, uszkodzenie nerwów, utrata włosów na kończynach, infekcji intymnych, powolne gojenie ran, zabuzrenia erekcji.
Objawy hiperglikemii:

• potrzeba częstego oddawania moczu
• senność
• bóle głowy
• osłabienie
• kwaśny zapach z ust
• przesuszona skóra
• zaburzenia wzroku
  

Cukrzyca typu I

Cukrzyca typu I inaczej nazywana cukrzycą insulinozależną, występuję zazwyczaj gwałtownie. Jest to choroba autoimmunologiczna w której organizm niszczy komórki trzustki odpowiedzialne za produkowanie insuliny. Brak insuliny w naszym organizmie skutkuje wzrostem poziomu glukozy we krwi, czego konsekwencją jest hiperglikemia - zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Leczenie polega na systematycznym podawaniu insuliny najczęściej domięśniowo. Do dawkowania insuliny używa się tzw. jednostek. Ilość insuliny jaką należy podać choremu na cukrzyce zależy od masy ciała, wysiłku fizycznego, diety oraz wrażliwości na insulinę.

Cukrzyca typu II

W cukrzycy typu II organizm zachowuje zdolność wytwarzania insuliny, ale staje się oporny na jej działanie. Konsekwencją tej oporności jest niemożność utrzymania prawidłowego poziomu cukru we krwi co może skutkować hiperglikemią. Zapobieganie rozwojowi cukrzycy typu II to dbanie o utrzymanie prawidłowej masy ciała przez właściwą dietę oraz regularną aktywność fizyczną. Leczenie polega na dbaniu o prawidłowe utrzymanie poziomu cukru we krwi oraz zażywaniu leków przeciwcukrzycowych. Cukrzyca typu II jest zazwyczaj chorobą dziedziczną, zwykle dotyczy osób w podeszłym wieku.

Pierwsza pomoc

Osoby chore na cukrzycę podczas hipoglikemii mogą sprawiać wrażenie osoby pijanej. Cukrzycy zazwyczaj umieją rozpoznać u siebie objawy hipoglikemii dlatego zwykle przy sobie mają trochę cukru lub słodki napój. Pamiętajmy, aby osobie nieprzytomnej nie podawać niczego do ust. Jeżeli chory stracił przytomność należy wezwać karetkę oraz ułożyć chorego w bezpiecznej pozycji.
Charakterystycznym objawem hiperglikemii jest kwaśny zapach z ust tzw. zapach acetonowy. W przypadku utraty przytomności oraz śpiączki cukrzycowej należy chorego ułożyć w pozycji bezpiecznej oraz powiadomić służby ratownicze.

Jak wzmocnić odporność organizmu?

Gdy odporność jest obniżona często łapiemy infekcje, źle sypiamy oraz mamy gorszą kondycję. Możemy wzmocnić swój układ odpornościowy stosując się do kilku prostych zasad. Wzmocnienie odporności jest bardzo ważne nie tylko "sezonowo" - w okresach jesienno-zimowych ale przez cały rok. Gdy będziemy prowadzić zdrowy tryb życia, organizm nie da się infekcją.

Do czynników które mogą osłabić naszą odporność należą m. in.:
- niewłaściwe odżywanie
- antybiotykoterapia
- stres
- nadużycie alkoholu
- palenie papierosów
- nieregularny tryb życia

Dość istotną sprawą w dbaniu o naszą odporność jest regularne dostarczanie naszemu organizmowi pełnowartościowych produktów. Dlatego ważne jest spożywanie śniadania. Gdy śpimy organizm czerpie wartości z zapasów zgromadzonych z dnia poprzedniego. Śniadanie powinno być sycące ale nie powinno obciążać naszego przewodu pokarmowego. Jeśli lubimy na śniadanie zjeść owoce to wskazane jest aby spożywać do nich herbatę lub inny gorący napój. Warto zamienić cukier w naszym codziennym życiu na miód, oczywiście wszędzie tam gdzie jest to możliwe. Jest on nie tylko zdrowszy ale posiada działanie antybakteryjne.

Warto swoją dietę wzbogacić w takie składniki odżywcze jak
- witamina A
- witamina C
- cynk
- żelazo

W naszych jelitach zgromadzone jest około 70% tkanki limfoidalnej - produkującej limfocyty które są odpowiedzialne za wytwarzanie przeciwciał i zabijanie patogenów. Dlatego bardzo ważne jest dbanie o nasze jelita. Dla wysokiej odporności konieczne jest posiadanie prawidłowej mikroflory w jelitach. Błona jelitowa pozbawiona korzystnej mikroflory staje się przepuszczalna - przepuszcza do wewnątrz toksyny oraz wirusy.
Dieta korzystna dla jelit powinna być bogata w błonnik. Należy także spożywać jogurty oraz kiszonki, ponieważ właśnie w nich znajdują się żywe kultury bakterii. Stres wywiera negatywny wpływ na naszą mikroflorę, dlatego redukcja stresu i napięcia jest bardzo ważna dla naszej odporności.

Olej rybny z wątroby rekina wpływa korzystnie na układ odpornościowy, pobudza produkcję przeciwciał co zwiększa naszą odporność. Dlatego jest on wskazany w stanach obniżonej odporności, przy ostrych i przewlekłych infekcjach. Może być zażywany od 3 roku życia.

Sen i wypoczynek. Zmęczony organizm jest bardziej podatny na infekcje. Bardzo często w dzisiejszym świecie zdarza się nam nie dosypiać. Dorosły człowiek potrzebuje około 6-8 godzin snu aby organizm się zregenerował. Gdy śpimy głęboko w naszym organizmie wzrasta ilość limfocytów.

Aktywność fizyczna. Aktywność w doskonały sposób wpływa na naszą odporność. Nie mówimy tu o ciężkich treningach lecz o regularnym ruchu. Najłatwiejszym z nich dla utrzymania odporności są regularne spacery. Powinny one trwać minimum pół godziny i być powtarzane dwa do trzech razy w tygodniu. Ruch odpowiada za usprawnienie naszego układu odpornościowego dlatego jeśli będziemy systematycznie spacerowali odporność naszego organizmu ulegnie zwiększeniu.

Bardzo ważne jest aby codziennie dbaliśmy o swoją odporność. Regularne stosowanie tych zasad pomoże nam w nabraniu odporności. Pamiętajmy, że odporności nie zbudujemy w kila dni, jest to proces długotrwały.

Domowe sposoby na przeziębienie

Kiedy pojawią się pierwsze objawy przeziębienia najlepiej działać szybko. Nie musimy od razu sięgać po garść farmaceutyków czy też wizyty u lekarza. Sprawdzone, domowe sposoby mogą nam pomóc w zwalczeniu dolegliwości zanim choroba rozwinie się na dobre. W tym poście przedstawimy Wam kilka domowych sposobów na zwalczenie przeziębienia.
Domowe sposoby na przeziębienie, nie tylko pomogą odetkać nos, złagodzić kaszel i inne objawy towarzyszące przy przeziębieniu, ale także działają przeciwbólowo, dzięki czemu szybciej będziemy mogli wrócić do normalnego trybu życia.

Kaszel

Na kaszel bardzo skutecznym sposobem jest syrop z cebuli. Nasze babcie właśnie takim syropem leczyły kaszel oraz ból gardła. Dodatkowo oczyszcza on drogi oddechowe. Wystarczy posiekać w drobną kostkę cebulę, dodać od trzech do pięciu łyżek miodu i odstawić na kilka godzin. Taki syrop należy przyjmować trzy razy dziennie po jednej łyżce.
Kolejnym sposobem są inhalacje. Do tego sposobu wystarczy nam garnek oraz ręcznik. Do garnka wlewamy gorącą wodę oraz dodajemy wedle uznania takie zioła jak - miętę, rozmaryn, majeranek, lawendę. Inhalacja nawilży drogi oddechowe - mokre i gorące powietrze ułatwi nam leczenie kaszlu oraz pomoże nawilżyć śluzówkę nosa gdy jest ona wysuszona. Ważne jest aby nie przesadzić z inhalacjami, ponieważ w warunkach nadmiernej wilgotności szybciej mnożą się bakterie i roztocza.
Warto także zadbać o odpowiednie nawilżenie powietrza w mieszkaniu. Na rynku dostępne są urządzenia do nawilżania powietrza. Możemy także nawilżyć powietrze za pomocą zwilżonego ręcznika, który przed snem kładziemy na grzejnik. 

Gardło

Okłady z liści kapusty wpływają łagodząco na stany zapalne. Należy zanurzyć liście kapusty w gorącej wodzie na około 5 minut. Po wyciągnięciu rozbijamy je tłuczkiem, okładamy nimi szyję oraz owijamy szalikiem. Okład taki zostawiamy na około 15 minut. Kapusta zawiera w swym składzie związki siarki oraz sól potasową, które wpływają łagodząco na stany zapalne. Pomocnym sposobem w leczeniu bólu gardła jest wspomniana w sposobach na kaszel inhalacja oraz syrop z cebuli.
Kolejnym sposobem jest płukanka z ziół lub soli. Do ciepłej wody dodajemy szałwię, miętę i tymianek. Taka mieszanka złagodzi ból gardła. Innym wariantem jest płukanka z soli i ciepłej wody, działa ona przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie oraz daje chwilową ulgę w bólu.

Katar 

Skutecznym sposobem na katar jest chrzan. Wykazuje on właściwości bakteriobójcze i przeciwwirusowe. Można wdychać opary świeżo startego chrzanu lub zjeść niewielką ilość - duża ilość chrzanu może podrażnić układ trawienny. Chrzan udrażnia nos oraz pomaga w usunięciu wydzieliny. Podczas kataru należy pić dużo płynów. Do potraw można dodać także czosnek - ma on silne działanie antybakteryjne. Warto pamiętać także o regularnym wydmuchiwaniu zalegającej wydzieliny, dzięki temu ograniczymy rozprzestrzenianie się bakterii. W walce z katarem może pomóc nam witamina C oraz wapń. Pomogą one w wzmocnieniu ścian naczyń krwionośnych błony śluzowej nosa. Inhalacje również pomogą nam w rozrzedzeniu zalegającej wydzieliny.

Gorączka

W walce z gorączką, która często towarzyszy przeziębieniom możemy zastosować herbaty na bazie ziół. Pomocnymi ziołami w walce z gorączką są: lipa, czarny bez, dzika róża, mięta oraz maliny. Te napary pobudzają gruczoły potowe, skutkiem tego jest obniżenie temperatury ciała i usunięcie szkodliwych substancji wraz z potem.
Do herbat należy dodawać miodu, cytryny lub soku z malin. Dzięki tym składnikom złagodzimy objawy przeziębienia. Miód osadza się na błonach śluzowych i zapobiega namnażaniu bakterii. Sok z malin ma działanie rozgrzewające i antyseptyczne. Pomocne mogą się okazać także zimne okłady na czoło i kark. Wystarczy położyć mokry ręcznik lub woreczek z lodem na skórę. Należy je zmieniać co 10 minut do momentu obniżenia temperatury ciała.

Witamina C - zastosowanie, właściwości

Witamina C, inaczej kwas askorbinowy, posiada dużo pożytecznych właściwości oraz jest od dawna wykorzystywana w medycynie. Ma działanie wzmacniające układ krążenia, zwalcza wolne rodniki,  przeciwnowotworowe i przeciwutleniające. Organizm człowieka nie wytwarza naturalnej witaminy C. Dlatego każdy z nas musi dostarczać ją wraz z pożywieniem lub w postaci suplementów diety. Braki witaminy C skutkują nawracającymi infekcjami, problemami z pękającymi dziąsłami.

Witamina C to najbardziej popularna witamina na wzmocnienie odporności. Niestety wbrew przekonaniu wielu z nas witamina C nie skraca czasu trwania infekcji i przyjmowanie jej w ich trakcie nie wpływa bezpośrednio na polepszenie naszego stanu. Nie spełnia ona roli ochronnej wtedy, gdy infekcja już się rozwinie Jednak przyjmowanie profilaktyczne witaminy C zmniejsza ryzyko przeziębienia nawet o 50 procent, ułatwia gojenie ran, stabilizuję psychikę, wzmacnia dziąsła i zęby.

Kwas askorbinowy - witaminę C należy przyjmować z ostrożnością. Nadmierna podaż witaminy C powoduje zwiększenie wydalania szczawianów i sprzyja powstawaniu kamieni nerkowych. Zbyt duże dawki mogą powodować biegunkę.