Cukrzyca typu I i typu II

Cukrzyca to przewlekła choroba wynikająca z zaburzenia wydzielania lub działania insuliny przez trzustkę. Insulina odpowiada za regulowanie poziomu cukru we krwi. Z roku na rok liczba osób dotknięta tą chorobą wzrasta. W Polsce liczbę chorych szacuję się na około 2 miliony. Cukrzycy nie można wyleczyć, jedynie ograniczyć destrukcyjne działanie na nasz organizm. Podstawowym badaniem w diagnozowaniu cukrzycy jest pomiar cukru we krwi - diagnozuję się w oparciu o przekraczającą normę cukru we krwi na czczo lub teście obciążenia glukozą. Nieleczona cukrzyca może nieść za sobą szereg powikłań.
Choroba ta występuje w dwóch głównych typach - Cukrzyca typu I i typu II.

Objawy cukrzycy:

• częstomocz
• ciągłe uczucie pragnienia
• zmęczenie
• apatia
• senność
• napady głodu
• podwójne widzenie
• sucha skóra
• drażliwość 
• powolne gojenie ran 
  

 

Hipoglikemia i hiperglikemia  

Hipoglikemia - zbyt niski poziom cukru we krwi. Mówimy o niej gdy poziom glukozy w osoczu spada poniżej 70 miligramów na decylitr. Do niedocukrzenia może też dojść przez spożycie zbyt dużej ilości alkoholu lub po intensywnym wysiłku fizycznym. Może doprowadzić do napadu drgawek, śpiączki, a w najgorszym razie do zgonu.
Objawy hipoglikemii: 

• silny głód
• niepokój
• osłabienie
• zlewne poty
• drżenie mięśni
• stany lękowe
• rozszerzenie źrenic
• zaburzenia oddychania
  
  

Hiperglikemia - zbyt wysoki poziom cukru we krwi. O stanach hiperglikemicznych możemy mówić przy przekroczeniu glukozy we krwi powyżej 120 miligramów na decylitr. Im poziom cukru jest wyższy tym objawy towarzyszące są bardziej nasilone. Długotrwała hiperglikemia może skutkować przewlekłe biegunki lub zaparcia, uszkodzenie nerwów, utrata włosów na kończynach, infekcji intymnych, powolne gojenie ran, zabuzrenia erekcji.
Objawy hiperglikemii:

• potrzeba częstego oddawania moczu
• senność
• bóle głowy
• osłabienie
• kwaśny zapach z ust
• przesuszona skóra
• zaburzenia wzroku
  

Cukrzyca typu I

Cukrzyca typu I inaczej nazywana cukrzycą insulinozależną, występuję zazwyczaj gwałtownie. Jest to choroba autoimmunologiczna w której organizm niszczy komórki trzustki odpowiedzialne za produkowanie insuliny. Brak insuliny w naszym organizmie skutkuje wzrostem poziomu glukozy we krwi, czego konsekwencją jest hiperglikemia - zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Leczenie polega na systematycznym podawaniu insuliny najczęściej domięśniowo. Do dawkowania insuliny używa się tzw. jednostek. Ilość insuliny jaką należy podać choremu na cukrzyce zależy od masy ciała, wysiłku fizycznego, diety oraz wrażliwości na insulinę.

Cukrzyca typu II

W cukrzycy typu II organizm zachowuje zdolność wytwarzania insuliny, ale staje się oporny na jej działanie. Konsekwencją tej oporności jest niemożność utrzymania prawidłowego poziomu cukru we krwi co może skutkować hiperglikemią. Zapobieganie rozwojowi cukrzycy typu II to dbanie o utrzymanie prawidłowej masy ciała przez właściwą dietę oraz regularną aktywność fizyczną. Leczenie polega na dbaniu o prawidłowe utrzymanie poziomu cukru we krwi oraz zażywaniu leków przeciwcukrzycowych. Cukrzyca typu II jest zazwyczaj chorobą dziedziczną, zwykle dotyczy osób w podeszłym wieku.

Pierwsza pomoc

Osoby chore na cukrzycę podczas hipoglikemii mogą sprawiać wrażenie osoby pijanej. Cukrzycy zazwyczaj umieją rozpoznać u siebie objawy hipoglikemii dlatego zwykle przy sobie mają trochę cukru lub słodki napój. Pamiętajmy, aby osobie nieprzytomnej nie podawać niczego do ust. Jeżeli chory stracił przytomność należy wezwać karetkę oraz ułożyć chorego w bezpiecznej pozycji.
Charakterystycznym objawem hiperglikemii jest kwaśny zapach z ust tzw. zapach acetonowy. W przypadku utraty przytomności oraz śpiączki cukrzycowej należy chorego ułożyć w pozycji bezpiecznej oraz powiadomić służby ratownicze.